انسان مغرور گمان میکند تافته ای جدا بافته است.. به همین خاطر خدا غرور را گناه و برابر با کفر میداند چون در نهایت از جامعه و مردم و خدا جدا میشود و راه بندگی را به بی راهه های رزیلت و گناه میکشاند…

انسان مغرور نه میتواند نماز بخواند و نه میتواند زمانی که به اقامه نماز ایستاده بصورت درست نماز خود را ادا کند… زیرا نمیتواند از غرور و تکبر خود دست بکشد و دربرابر خداوند خود را خاشع کند..

یکی از ویژگیهای اصلی نمازگزار برای ادای کامل نماز خاشع شدن دربرابر پروردگار بی نیاز است و فرود آوردن خالصانه سر تعظیم دربرابر خدا و به خاک گذاشتن سر سجده به نیت پرستش پروردگار یکتا نمونه های حقیقی خضوع و فروتنی نمازگزار در هنگام نماز است ولی انسان مغرور و متکبر بخاطر احساس بزرگ بینی و تکبر هیچگاه به خود اجازه نمی دهد که خشوع و فروتنی از خود نشان دهد حتی دربرابر خدای بزرگ..

پس به راستی نماز باعث نزدیکی قلب انسان به خدا میشود…

به عملیات رمضان نزدیکیهای پاسگاه زید بودیم .

 عملیات حدود بیست کیلومتر پیاده روى داشت .

 باید براى نماز از قبل وضو می داشتیم چرا که شاید مجبور می شدیم نماز را در حال حرکت بخوانیم .

 خمپاره اى نزدیک مان منفجر شد.

همه در حال وضو گرفتن بودیم .

ترکشى خورد به سر یکی از بچه ها که داشت مسح سر می کشید با خونسردی و لبخندی بر لب .

خون از سرش جوشید و با آب وضوی صورتش آمیخت .

اما خنده هنوز روی صورتش بود.

باخواب غلظت خون بالا میرودوهرچه به صبح نزدیکــ میشویم خون غلیظ تر میشودودرست لحظات نزدیک شدن به اذان به حد اعلا می رسدکسانی که بیدار میشوند با وضو گرفتن قدری خون تنظیم میشودوبا خواندن نماز بدن کاملا بالانس شده و به حالت نرمال باز میگرددبیخود نیست میگوییم خدا از مادر هم مهربانتر استکسانیکه با یوگا و نرمش های آرامش بخش و انرژی درمانی آشنایندمیدانند ، چاکراها نقاط ورود و خروج انرژی به بدن هستند.اگر دقت کرده باشید هنگام وضو گرفتن تنها جایی که از پایین به بالا شسته میشود مسح پاست .شما از نقطه ی انگشت شست پا دست خود را به سمت بالا میکشید . چرا ؟؟؟تنها جاییکه انرژی مثبت به بدن برمیگردانید مسح پا میباشد.در تمام مراحل وضو گرفتن با هفت چاکرای بدن سر و کار داریم.در تمام مراحل از تمام چاکراها به وسیله ی آب که منبع پاکی وقداسته انرژی های منفی بدن رو به سمت خارج دفع کردهو در مرحله ی آخر وضو گرفتن انرژی مثبت رو وارد بدن میکنیم…

امام‌ فرمود "پیشوای مترجمان فرمایش خداست و در وقتی كه "السلام علیكم..." خطاب به همگان می‌گوید، به معنای آن است كه همگی از عذاب خدا در روز قیامت مصون هستید".[1]

و همین «معنای سلام» و «جایگاه» آن سبب شده است که در پایان نماز نیز سلام بگوییم:
چون کسی که فریضه نماز را انجام داده، به نوعی خود را از عذاب سلامت بخشیده است. امام صادق (ع) می فرمایند: معنى سلام در آخر هر نماز امان است، یعنى كسى كه امر پروردگار متعال را به جا آورد و به سنت پیغمبر خدا به حال خضوع و خشوع عمل كند پس او از بلاء دنیا و از عذاب آخرت در امن مى ‏شود.[2]

و چون انسان با تکبیره الاحرام در آغاز نماز، افعالی از جمله سخن گفتن با دیگران را برای خود حرام کرده، با پایان نماز این حرمت برداشته می شود و شخص در ابتدای معاشرت با دیگران است، از این رو سلام می گوید:

امام رضا(ع) می‌فرماید: "سلام برای پایان نماز قرار داده شد و به جای آن تكبیر یا تسبیح یا چیز دیگری قرار داده نشده است؛ از این رو كه وقتی نمازگزار داخل در نماز شد و تكبیرة الاحرام را گفت، دیگر سخن گفتن با مخلوقین حرام است و باید توجّه او به سوی خدا باشد. وقتی كه سلام نماز را داد، از نماز خارج می‌شود و می‌تواند با مخلوقین سخن بگوید و ابتدای سخن با مخلوقین با سلام است"[3]

[1]. وسائل الشیعه، ج 4، ص 1005، ح 9، ابواب التسلیم.
[2]. مصباح الشریعة-ترجمه مصطفوى، ص72.
[3]. وسائل الشیعه، ج 4، ص 1005، ح 10، ابواب التسلیم.