امام فرمود "پیشوای مترجمان فرمایش خداست و در وقتی كه "السلام علیكم..." خطاب به همگان می‌گوید، به معنای آن است كه همگی از عذاب خدا در روز قیامت مصون هستید".[1]
و همین «معنای سلام» و «جایگاه» آن سبب شده است که در پایان نماز نیز سلام بگوییم:
چون کسی که فریضه نماز را انجام داده، به نوعی خود را از عذاب سلامت بخشیده است. امام صادق (ع) می فرمایند: معنى سلام در آخر هر نماز امان است، یعنى كسى كه امر پروردگار متعال را به جا آورد و به سنت پیغمبر خدا به حال خضوع و خشوع عمل كند پس او از بلاء دنیا و از عذاب آخرت در امن مى شود.[2]
و چون انسان با تکبیره الاحرام در آغاز نماز، افعالی از جمله سخن گفتن با دیگران را برای خود حرام کرده، با پایان نماز این حرمت برداشته می شود و شخص در ابتدای معاشرت با دیگران است، از این رو سلام می گوید:
امام رضا(ع) می‌فرماید: "سلام برای پایان نماز قرار داده شد و به جای آن تكبیر یا تسبیح یا چیز دیگری قرار داده نشده است؛ از این رو كه وقتی نمازگزار داخل در نماز شد و تكبیرة الاحرام را گفت، دیگر سخن گفتن با مخلوقین حرام است و باید توجّه او به سوی خدا باشد. وقتی كه سلام نماز را داد، از نماز خارج می‌شود و می‌تواند با مخلوقین سخن بگوید و ابتدای سخن با مخلوقین با سلام است"[3]
[1]. وسائل الشیعه، ج 4، ص 1005، ح 9، ابواب التسلیم.
[2]. مصباح الشریعة-ترجمه مصطفوى، ص72.
[3]. وسائل الشیعه، ج 4، ص 1005، ح 10، ابواب التسلیم.
برچسب‌ها:
