نماز در قرآن

1. مطرح بودن نماز در تمام اديان :

حضرت ابراهيم گويد: خداوندا! مرا برپا دارنده نماز قرارده . رب اجعلنى مقيم الصلوة (1) حضرت اسماعيل اهل خويش را به نماز فرمان مى داد و كان ياءمر اهله بالصلوة (2) خداوند خطاب به حضرت موسى گويد نماز را به خاطر ياد من برپادار. اقم الصلوة لذكرى (3) قوم شعيب به او گفتند: آيا نماز تو ما را وادار مى كند كه آنچه را پدران ما مى پرستيدند ترك كنيم ؟ يا شعيب اصلوتك تاءمرك ان نترك ما يعبد اباؤ نا(4) حضرت عيسى عليه السلام گويد: خداوند مرا مادامى كه زنده هستم سفارش به نماز و زكات كرده است و اوصانى بالصلوة و الزكوة ما دمت حيّا(5)

2. نماز در رديف ايمان به غيب : الذين يؤ منون بالغيب و يقيمون الصلوة (6) متقين كسانى هستند كه داراى ايمان به غيب هستند و نماز را بر پا مى دارند.

3. برپا داشتن نماز هدف هجرت ابراهيم : ربنا انى اسكنت من ذريتى بواد غير ذى ذرع ربّنا ليقيموا الصلوة (7)

پروردگارا! من ذريه خويش را در وادى اى كه گياه در آن نمى رويد ساكن گردانيدم تا نماز برپا داشته شود.

4. استمداد از نماز در مشكلات : و استعينوا بالصبر و الصلوة (8) از صبر (روزه ) و نماز در (مشكلات ) كمك بگيريد.

5. برپا داشتن نماز از اوصاف ابرار: و لكن البرّ من امن باللّه ... و اقام الصلوة و اتى الزكوة (9)

6. خشوع در نماز از اوصاف مؤمنان : قد افلح المؤمنون الذينهم فى صلوتهم خاشعون (10)

پي نوشته ها :

1- ابراهيم 40.

2- مريم 55.

3- طه ، 24.

4- هود، 87.

5- مريم ، 31.

6- بقره ، 3.

7- ابراهيم ، 37.

8- بقره ، 45.

9- بقره ، 177.

10- مؤمنون ، 1-2.