انسان مغرور گمان میکند تافته ای جدا بافته است.. به همین خاطر خدا غرور را گناه و برابر با کفر میداند چون در نهایت از جامعه و مردم و خدا جدا میشود و راه بندگی را به بی راهه های رزیلت و گناه میکشاند…

انسان مغرور نه میتواند نماز بخواند و نه میتواند زمانی که به اقامه نماز ایستاده بصورت درست نماز خود را ادا کند… زیرا نمیتواند از غرور و تکبر خود دست بکشد و دربرابر خداوند خود را خاشع کند..

یکی از ویژگیهای اصلی نمازگزار برای ادای کامل نماز خاشع شدن دربرابر پروردگار بی نیاز است و فرود آوردن خالصانه سر تعظیم دربرابر خدا و به خاک گذاشتن سر سجده به نیت پرستش پروردگار یکتا نمونه های حقیقی خضوع و فروتنی نمازگزار در هنگام نماز است ولی انسان مغرور و متکبر بخاطر احساس بزرگ بینی و تکبر هیچگاه به خود اجازه نمی دهد که خشوع و فروتنی از خود نشان دهد حتی دربرابر خدای بزرگ..

پس به راستی نماز باعث نزدیکی قلب انسان به خدا میشود…